هیئت های اهل بیت (ع) از همان روزهای نخستین عزاداری ها در شام و برپا شدن خیمه های عزا در مدینه شکل گرفتند ...گاهی روضه خوان این هیئت ها امام معصوم بودند ، گاهی خواهر امام شهید ، گاهی همسر امام شهید ، گاهی دختران امام شهید...و خدا خواست این خیمه تا روز قیامت برافراشته باشد و گریه کنانش از عرش و فرش ، بر مصائب امام غریب ندبه کنند و اشک بریزند.
ذکر مصیبت اهل بیت (ع) برنامه اساسی این هیئت ها بود...گاهی محل هیئت ، خانه امام معصوم بود، گاهی خرابه بود و گاهی خیمه هایی که به عشق سید الشهدا (ع) و ائمه معصومین (علیهم السلام) تعبیه می شدند .
سالها گذشت...روضه خوانها روضه خواندند و گریه کنان بر غریبی سالار شهیدان بیشتر از همه گریه کردند ....مادرش هم گریه می کرد...ولدی قتلوک و من الماء منعوک...ولدی ذبحوک...
و روضه خوانها انگار داشتند صدای مادرش را می شنیدند و می خواندند: اگر کشتند چرا آبت ندادند....کفن بر جسم صدچاکت ندادند...
آنروزها وقتی یک روضه خوان وارد مجلس درس امام معصوم می شد ، امام به احترام ورودش تمام قد می ایستاد و در کنار خویش جلوسش می داد.
....این روزها خیلی دلم می گیرد...این روزها....امروز..همین امروز...
امروز امام معصوم (ع) در کدام خیمه گریه می کند؟ پای روضه کدام روضه خوان اشک می ریزد؟ به احترام ورود کدام روضه خوان بر می خیزد ؟ من خیلی وقت است دنبال آن خیمه می گردم ...خیمه ای که همه چیزش به خیمه ای که امام زمان (عج) در آن خیمه بر غریبی حسین (ع) گریه می کند شباهت داشته باشد....خیمه ای که امام زمان سر بر ستونش بگذارد و همراه اشک های از دیده جاری اش به امام شهیدمان سلام بدهد...
السلام علی المظلوم بلاناصر...السلام علی المغسل بدم الجراح..... السلام على الخد التّریب... السلام علی الشیب الخضیب
آقا خودتان بگویید من باید چطور روضه بخوانم که شما گریه کنید؟ چطور گریه کنم که شما روضه بخوانید؟ من هنوز نگران زخم دل عمه تان زینبم... راستی اربعین پیاده به کربلا می روید؟
